'O Canada'
Door: Albert Kort
Blijf op de hoogte en volg Albert
29 Januari 2014 | Canada, Whistler
Het is inmiddels ruim vijf weken geleden dat ik mijn avonturen op papier (scherm) heb gezet. Tijd voor een nieuw verslag! Want waar normaal weken voorbij gaan zonder dat er iets gebeurd, blijf ik bezig hier in Whistler. Het lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden maar ook Kerst is hier uitbundig gevierd. Mijn eerste echte (Noord-)Amerikaanse Kerst was 1 met alle Kersttradities die ik alleen kende vanuit de film! Whistler was voor even Phillips-city. Zelden zoveel gekleurde lampjes gezien als tijdens de Kerstdagen. Een heuse Kerstman die een aanzienlijk aantal hulpkerstmannen had! Op elke hoek van de straat bevond zich wel een gezette, rood aangelopen, slecht geschoren man. Ik twijfelde op sommige momenten of het de Kerstman was of gewoon een Amerikaan die de kerstdagen in Whistler doorbracht.
Het belangrijkste ingredient voor een echte kerst was toch wel de kalkoen! Een monsterachtig groot beest dat gelukkig al geslacht was. Nog altijd begrijp ik niet de connectie tussen een dode kalkoen en de geboorte van Jezus. Misschien bevonden zich ergens in de stal een aantal kalkoenen. Desalniettemin smaakte het beest heerlijk. Als oudste, en daarmee hoofd, van mijn Whistler familie aan mij de eer om de kalkoen aan te snijden! Even was ik bang dat mijn seizoen zou eindigen door een geamputeerde hand maar zonder al te veel moeite lukte het me om iedereen van een stuk kalkoen te voorzien.
Tijdens de kerstvakantie barstte Whistler bijna uit zijn voegen! Het aantal (tijdelijke) inwoners vertienvoudigde zich binnen een aantal dagen. Half Noord-Amerika kwam langs om de feestdagen hier te vieren. En daar merkten wij locals (want dat zijn we nu) alles van. Naast de vele uren werken was elke kroeg, restaurant & winkel voortdurend stampvol. Oud & Nieuw in Whistler was vooral voor de toeristen. Alle kroegen en discotheken organiseerden feesten waar kaartjes voor werden verkocht die vele honderden dollars kosten. Locals, wij arme (hard) werkende twintigers waren aangewezen op een van de vele huisfeesten. Uiteindelijk heb ik toch een erg gezellig en alcoholrijke jaarwisseling gehad. Tevens konden we ook nog gratis meegenieten van de grote vuurwerkshow in het dorp waar alle rijke toeristen grof geld voor betaald hadden.
Whistler is inmiddels een beetje tot rust gekomen. Na een aantal drukke en hectische weken waarin veel gewerkt is lijkt de grootste drukte voorbij en is het doordeweeks erg genieten op de berg. Lege pistes met dagen van verse sneeuw. Inmiddels heb ik ook promotie gemaakt. Van Cappuccino Bar Worker (Barista) tot Cappuccino Bar Lead. Inmiddels heb ik de leiding over twee koffiebarretjes & 12 medewerkers. Ben ik er verantwoordelijk voor dat de barretjes alle benodigdheden hebben om goed door de dag te komen en vooral dat alle medewerkers blij zijn. Want blije medewerkers betekent blije gasten. Geef me nog 3 maanden en ik ben hier burgemeester.
Voor ik burgemeester kan worden is het tijd om nog beter op de berg te worden. Het snowboarden gaat inmiddels zo goed dat ik zonder moeite groene & blauwe pistes kan doen met her en der tijd voor wat jumps. Elke dag gaat het beter en elke dag gaat de snelheid omhoog. Naar een topsnelheid van 93 kilometer. Tijd om die honderd te halen! Zwarte pistes zijn inmiddels steeds makkelijker te nemen hoewel deze me nog wel de nodige blauwe plekken bezorgen.
Een van de leukste dingen die ik in de afgelopen weken heb meegemaakt is mijn bezoek aan een wedstrijd van de Vancouver Canucks. Hockey is heilig hier in Canada. En dat heb ik gemerkt. Samen met mijn Canadese huisgenoot Ryan bezochten we een wedstrijd tussen de Vancouver Canucks & Calgary Flames. Een derby (ondanks de afstand van 971 kilometer) die na 2 seconden al volledig ontspoorde. Ik was getuige van een van de meest memorable NHL wedstrijden ooit. Om 7 uur viel de puck (aftrap), 2 seconden later stond iedereen te vechten op het ijs. Het vechten met je tegenstander is een onderdeel van de sport. Zodra jij en je tegenstander de handschoenen uitgooien mag er gevochten worden. Leuk onderdeel wat misschien ook in voetbal geïntroduceerd kan worden. Een beetje strijd is nooit weg. Na een sensationeel begin volgde een fantastische wedstrijd. Van 1-0 voor na 2-1 achter en 2-2 gelijk. Gelijkspel bestaand niet in (Noord-)Amerikaanse sporten dus volgde er verlening en uiteindelijk shoot-out (penalty’s). Uiteindelijk werden deze beter genomen door de Canucks wat resulteerde in een overwinning. En zo kwam een fantastische avond ten einde en stond ik te juichen als een gek. Canadeser dan dit wordt het niet.
Idolaat van sport zijn ze hier. Elke dag is er sport op tv. Van NHL tot NBA tot Curling & het wereldkampioenschap Bowlen. Ik heb het allemaal voorbij zien komen op tv. Je kan zeggen wat je wil over Amerikanen, maar fan van sport zijn ze zeker. Het kijken naar sport wel te verstaan. Nog een aantal weken en dan gaat de NHL op stil. De Olympische spelen komen eraan. Met Canada als titelverdediger en favoriet voor het hockey telt alleen goud. Volgens Ryan kunnen ze zelfs met het tweede team goud winnen. Praatjes of realiteit? 23 februari weten we het. De hockeyfinale, de enige dag die telt hier. Tot die tijd is er genoeg opwinding voor wat zondag komt. Tijd voor Superbowl Sunday. De favoriet hier, Seattle, tegen Denver. Tijd om te juichen voor een Amerikaans team. Weer eens wat anders.
En voor nu: rust! Even een dag niks doen. Benieuwd of ik nog weet hoe dat moet.
Het belangrijkste ingredient voor een echte kerst was toch wel de kalkoen! Een monsterachtig groot beest dat gelukkig al geslacht was. Nog altijd begrijp ik niet de connectie tussen een dode kalkoen en de geboorte van Jezus. Misschien bevonden zich ergens in de stal een aantal kalkoenen. Desalniettemin smaakte het beest heerlijk. Als oudste, en daarmee hoofd, van mijn Whistler familie aan mij de eer om de kalkoen aan te snijden! Even was ik bang dat mijn seizoen zou eindigen door een geamputeerde hand maar zonder al te veel moeite lukte het me om iedereen van een stuk kalkoen te voorzien.
Tijdens de kerstvakantie barstte Whistler bijna uit zijn voegen! Het aantal (tijdelijke) inwoners vertienvoudigde zich binnen een aantal dagen. Half Noord-Amerika kwam langs om de feestdagen hier te vieren. En daar merkten wij locals (want dat zijn we nu) alles van. Naast de vele uren werken was elke kroeg, restaurant & winkel voortdurend stampvol. Oud & Nieuw in Whistler was vooral voor de toeristen. Alle kroegen en discotheken organiseerden feesten waar kaartjes voor werden verkocht die vele honderden dollars kosten. Locals, wij arme (hard) werkende twintigers waren aangewezen op een van de vele huisfeesten. Uiteindelijk heb ik toch een erg gezellig en alcoholrijke jaarwisseling gehad. Tevens konden we ook nog gratis meegenieten van de grote vuurwerkshow in het dorp waar alle rijke toeristen grof geld voor betaald hadden.
Whistler is inmiddels een beetje tot rust gekomen. Na een aantal drukke en hectische weken waarin veel gewerkt is lijkt de grootste drukte voorbij en is het doordeweeks erg genieten op de berg. Lege pistes met dagen van verse sneeuw. Inmiddels heb ik ook promotie gemaakt. Van Cappuccino Bar Worker (Barista) tot Cappuccino Bar Lead. Inmiddels heb ik de leiding over twee koffiebarretjes & 12 medewerkers. Ben ik er verantwoordelijk voor dat de barretjes alle benodigdheden hebben om goed door de dag te komen en vooral dat alle medewerkers blij zijn. Want blije medewerkers betekent blije gasten. Geef me nog 3 maanden en ik ben hier burgemeester.
Voor ik burgemeester kan worden is het tijd om nog beter op de berg te worden. Het snowboarden gaat inmiddels zo goed dat ik zonder moeite groene & blauwe pistes kan doen met her en der tijd voor wat jumps. Elke dag gaat het beter en elke dag gaat de snelheid omhoog. Naar een topsnelheid van 93 kilometer. Tijd om die honderd te halen! Zwarte pistes zijn inmiddels steeds makkelijker te nemen hoewel deze me nog wel de nodige blauwe plekken bezorgen.
Een van de leukste dingen die ik in de afgelopen weken heb meegemaakt is mijn bezoek aan een wedstrijd van de Vancouver Canucks. Hockey is heilig hier in Canada. En dat heb ik gemerkt. Samen met mijn Canadese huisgenoot Ryan bezochten we een wedstrijd tussen de Vancouver Canucks & Calgary Flames. Een derby (ondanks de afstand van 971 kilometer) die na 2 seconden al volledig ontspoorde. Ik was getuige van een van de meest memorable NHL wedstrijden ooit. Om 7 uur viel de puck (aftrap), 2 seconden later stond iedereen te vechten op het ijs. Het vechten met je tegenstander is een onderdeel van de sport. Zodra jij en je tegenstander de handschoenen uitgooien mag er gevochten worden. Leuk onderdeel wat misschien ook in voetbal geïntroduceerd kan worden. Een beetje strijd is nooit weg. Na een sensationeel begin volgde een fantastische wedstrijd. Van 1-0 voor na 2-1 achter en 2-2 gelijk. Gelijkspel bestaand niet in (Noord-)Amerikaanse sporten dus volgde er verlening en uiteindelijk shoot-out (penalty’s). Uiteindelijk werden deze beter genomen door de Canucks wat resulteerde in een overwinning. En zo kwam een fantastische avond ten einde en stond ik te juichen als een gek. Canadeser dan dit wordt het niet.
Idolaat van sport zijn ze hier. Elke dag is er sport op tv. Van NHL tot NBA tot Curling & het wereldkampioenschap Bowlen. Ik heb het allemaal voorbij zien komen op tv. Je kan zeggen wat je wil over Amerikanen, maar fan van sport zijn ze zeker. Het kijken naar sport wel te verstaan. Nog een aantal weken en dan gaat de NHL op stil. De Olympische spelen komen eraan. Met Canada als titelverdediger en favoriet voor het hockey telt alleen goud. Volgens Ryan kunnen ze zelfs met het tweede team goud winnen. Praatjes of realiteit? 23 februari weten we het. De hockeyfinale, de enige dag die telt hier. Tot die tijd is er genoeg opwinding voor wat zondag komt. Tijd voor Superbowl Sunday. De favoriet hier, Seattle, tegen Denver. Tijd om te juichen voor een Amerikaans team. Weer eens wat anders.
En voor nu: rust! Even een dag niks doen. Benieuwd of ik nog weet hoe dat moet.
-
29 Januari 2014 - 08:23
Henk En Jitske:
hallo albert
wat weer een mooi verhaal heb je er van gemaakt. maar zo te lezen heb je het daar nog erg naar je zin en heb je volgens mij helemaal geen zin om over een aantal maanden weer terug te komen naar het koude nederland waar helemaal geen sneeuw ligt. voor jouw lekker dat er zoveel sneeuw ligt. de ene foto die je erbij hebt is dat een foto die je uit het raam van je kamer heb genomen. ja hockey is daar een heel belangrijke sport daar. dat weet ik nog wel toen in de jaren 80 dat we naar ijshockey gingen dat er dan ook veel canadeesen bij waren. wij vonden het toen ook altijd leuk om daar heen te gaan. maar je ziet op de foto's wel dat het daar nog veel meer leeft. het was zeker een hele kalkoen die je moest snijden maar het is ook wel weer lekker om eens wat andere dingen te eten dan je in je eigenland bent gewend. mooi dat je nu een baan hebt daar je leiding mag geven over zoveel pers. en dan ook nog wel twee zaken dan doe je het daar zeker goed. burgemeester worden dat moet je maar niet doen het verdiend wel lekker maar ze zullen het ook wel mooi vinden dat je in de zomer weer naar nederland komt. albert geniet nog lekker van het snowboarden maar doe nog steeds voorzichtig met je lichaam want we hopen wel dat je heel weer thuis komt. we hopen dat je nog een mooie tijd daar krijgt en dat je daar nog de nodige biertjes of wat van die andere drankjes neemt en we wachten weer op je volgende verhaal.
gr. henk en jitske. voor ons uit een koud sint jut. -
30 Januari 2014 - 20:06
Tiety:
Weer genoten van je verhaal. Voorzichtig met boarden! Niets breken hoor! Wij willen Whistler graag met jou zien.
Liefs mem -
02 Februari 2014 - 16:24
Anja Krikke:
Hey Albert
Jouw belevenissen heb ik met heel veel plezier gelezen.
Wat een fantastische tijd heb je daar. Dat compenseert het gemis een beetje (boel).
Doe voorzichtig met snowboarden en met de beren (maar die slapen nu).
Groeten, Anja -
02 Februari 2014 - 16:25
Sietske Krikke:
Hey burgemeester in spe, Whistler-veroveraar, en leiddinggevende op dit moment. Heb je nog een baan voor mij? Ik ben nog steeds op zoek naar iets, en zo met je verhalen wordt ik wel erg enthousiast om naar Whistler te komen! :) Leuk te horen dat je zo geniet en dat je je zo goed inburgerd. Niets is mooier dan je aan te passen aan het land en de cultuur. Ik hoor graag of ik je 13e medewerker kan worden. Groetjes Sietske -
03 Februari 2014 - 18:13
Lauren:
Jsaahgytgfffgvhhhhmk,.,lL .m, z,z !omz,x,lll kp
Lp. -
03 Februari 2014 - 18:19
Nienke:
Hi Albert,
Lauren heeft net een stukje geschreven op je site. Wij begrijpen niet wat ze bedoelt, maar jij vast wel, zegt ze.
Leuk stuk weer nog paar maandjes dan kunnen wij Whistler ook bewonderen, doe voorzichtig.
Liefs Nienke
-
04 Februari 2014 - 19:41
Beppe:
Geweldig ,ik denk dat de vlieg maatschappijen het door jou enthousiasme erg druk krijgen .Iedereen wil naar Whistler met vakantie Dus maak je maar klaar. Wie weet kom ik ook nog. Hou een plekje voor mij open. Dit weekend ben ik alvast begonnen met reizen .Een pracht weekend met jou hele familie op Texel Geweldig Sophie heeft me weer thuis gebracht ,Anders was ik er nog geweest .Heel veel liefs van Beppe -
05 Februari 2014 - 11:45
Sophie:
Yes ! na veel 'gezeur ' weer een stukje op je blog ! :D
Dus... burgemeester.. Dikke prima.. Dan word ik burgemeesteres !
van Lowlifes , ( na 4 juni) .. tot Burgemeesters !
Dat hebben we dan toch nog goed voor elkaar haha
Je heit en mem hebben Jos, Nienke, Lauren, Beppe en mij persoonlijk naar de boot gebracht om te kijken of we wel ECHT weggingen.. ;)
Kijk uit naar je volgende verhaal ..
Mag ik, als we in Amerika ook een verhaaltje schrijven? .. kijken of ik het ook zo leuk als jou kan..
waarschijnlijk wordt het een verhaal met : en toen, en toen, en toen zzz..
haha maar wie weet heb ik dan naast Burgemeesteres mijn roeping alsnog gevonden..
Als bijbaantje Columniste / schrijfster.
kus kus kus kusje !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
