Friese Canadees
Door: Albert Kort
Blijf op de hoogte en volg Albert
15 December 2013 | Canada, Whistler
”Ga je vandaag ook snowboarden?” Vast wel, het is maar -12! Gister was het -24 maar door de wind voelde het als -40.
Het is maar -12. Nu na 6 weken van huis te zijn ben ik zelfs verbaast over deze zin. Koning koukleum die spreekt over -12 alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Ik ben koukleum af. Kou bestaat niet meer voor mij. Zo snel ben ik gewend, zo snel ben ik Canadees geworden. Of een echte Fries.
Vandaag ben ik 6,5 weken van huis. Weken die voorbij zijn gevlogen. Terwijl ik dit verslag typ zie ik dat er verse sneeuw valt. Wat ben ik gaan houden van sneeuw. Waar sneeuw in Nederland vaak voor ellende zorgt, brengt het hier alleen maar plezier. Inmiddels zijn de beide bergen, Whistler & Blackcomb, open en groeit het aantal (tijdelijke) inwoners van Whistler met de dag. Maar ondanks dat het al half december is begint de absolute drukte over een dag of 10! Dan beginnen de kerstvakanties en gaat half Noord-Amerika op bedevaart naar Whistler.
Inmiddels heb ik mijn draai helemaal gevonden in Whistler. Dagen gevuld met werken als Barista in de Roundhouse bovenop Whistler Mountain. Elke dag weer dat adembenemende uitzicht. Dat went nooit. En elke avond wel ergens een feestje waar de nodige fristi’s worden genuttigd. De vrije dagen zijn het leukst, vooral op dagen zoals deze. Snowboarden in Whistler, bekend om zijn vele powderdagen (verse sneeuw), is werelds. Inmiddels ben ik een volleerd snowboarder en weet ik wat ik doe. Niks leuker dan om half 9 de berg op te gaan. De hele dag in de sneeuw spelen om rond 4 uur ergens in het dorp, buiten op een terras gevuld met kachels en leuke mensen, een pitcher Kokanee te nuttigen!
Toch heeft dat snowboarden me heel wat ellende gekost. De eerste twee weken waren erg demotiverend. Spierpijn op plekken waar ik niet eens wist dat ik spieren had en een blauwe kont waar Smurfin wild van zou worden. Maar oefening baart kunst en inmiddels kan ik snowboarden, bochten maken en heb ik mijn eerste zwarte piste gedaan. Terwijl om mij heen de nodige mensen rondlopen met gebroken polsen of mitella’s die nodig zijn voor uit de kom geschoten schouders ben ik nog altijd schadevrij. Geluk is met de domme denk ik.
Maar de meeste mensen zijn niet gewond geraakt door het snowboarden. De meeste slachtoffers zijn op Staff Hill gevallen. Staffhousing is gevestigd net buiten Whistler. Om in het dorp te komen moet je een kleine piste aflopen. Bitch Hill noemen we het hier. En een Bitch is het. Gebroken polsen, gescheurde enkelbanden, een gebroken rug en een schedelbasisfractuur. Snowboarden is niet gevaarlijk. Naar het dorp gaan is pas gevaarlijk.
Niemand woont hier binnen. De sneeuw en de bergen trekken je gewoon naar buiten. Een dag niks doen is een dag verspeelt hier in Whistler. En niks doen, dat kon ik goed. Als Officieus Wereldkampioen Bankhangen was het leven in Whistler erg wennen. De dagen vliegen hier voorbij. Een ochtendmens ben ik nog steeds niet maar met elke dag 6 wekkers kom ik op vrije dagen zelfs voor 9en mijn bed uit. Het is goed dat het seizoen is begonnen. Want mijn credit & debitcard kreunden de eerste weken van ellende. Eindelijk komt er geld binnen want er kan gewerkt worden. En wat een verschil met het werken op Schiphol. De ongeduldige, chagrijnige en zeurende gasten van daar, bestaan hier helemaal niet. Zelden zoveel vriendelijkheid gezien als hier in Whistler. Niemand doet moeilijk of raar. En iedereen is vriendelijk en oprecht geïnteresseerd. Geen wonder dat veel mensen hier nooit meer weg gaan.
Al ben is als Nederlander wel zwaar in de minderheid. De ’no worries’, ’mate’ & ’G-day’ vliegen je hier om de oren. Whistler wordt ook wel Whistralia genoemd. Dit door de grote hoeveelheid Australiërs die hier zijn. Australiers krijgen in tegenstelling tot Europeanen gelijk een tweejarig visum en mogen deze 2 keer verlengen. Maar geen kwaad woord over Australiërs. Erg vriendelijk en altijd in voor een feestje. Enig nadeel is dat ze naar mate de avond vordert steeds moeilijker te verstaan zijn. Op Engels lijkt het dan allang niet meer.
Nu vijf weken wonend in Whistler mag ik wel concluderen dat dit de mooiste plek op aarde is. Hoe veel ik ook van de zon hou en kan genieten van strand en cocktails, ben ik me inmiddels Canadees gaan voelen. Elke dag (verse) sneeuw, aardige mensen en gezelligheid. Het leven is hier top. Nu alleen nog mijn vrienden, familie & Sophie laten invliegen en ik ga hier nooit meer weg. Gelukkig bestaat er Whatsapp & Skype. Dat maakt het allemaal iets makkelijker. Ondanks dat ik precies 7595,95 km van huis ben kon ik meegenieten met pakjesavond in Nederland. Prima uitvinding dat Skype.
Kerst is inmiddels in Whistler gearriveerd! En kerst is hier het feest van het jaar. Zelden zoveel kerstbomen, lichtjes en kerstmannen gezien op 1 vierkante kilometer als in Whistler. Geen gourmette dit jaar maar een heuse kalkoen. Snowboarden, veel eten & een witte kerst! December zoals December moet zijn.
En voor nu, ijshockey kijken. Want dat doet een echte Canadees.
Albert
Het is maar -12. Nu na 6 weken van huis te zijn ben ik zelfs verbaast over deze zin. Koning koukleum die spreekt over -12 alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Ik ben koukleum af. Kou bestaat niet meer voor mij. Zo snel ben ik gewend, zo snel ben ik Canadees geworden. Of een echte Fries.
Vandaag ben ik 6,5 weken van huis. Weken die voorbij zijn gevlogen. Terwijl ik dit verslag typ zie ik dat er verse sneeuw valt. Wat ben ik gaan houden van sneeuw. Waar sneeuw in Nederland vaak voor ellende zorgt, brengt het hier alleen maar plezier. Inmiddels zijn de beide bergen, Whistler & Blackcomb, open en groeit het aantal (tijdelijke) inwoners van Whistler met de dag. Maar ondanks dat het al half december is begint de absolute drukte over een dag of 10! Dan beginnen de kerstvakanties en gaat half Noord-Amerika op bedevaart naar Whistler.
Inmiddels heb ik mijn draai helemaal gevonden in Whistler. Dagen gevuld met werken als Barista in de Roundhouse bovenop Whistler Mountain. Elke dag weer dat adembenemende uitzicht. Dat went nooit. En elke avond wel ergens een feestje waar de nodige fristi’s worden genuttigd. De vrije dagen zijn het leukst, vooral op dagen zoals deze. Snowboarden in Whistler, bekend om zijn vele powderdagen (verse sneeuw), is werelds. Inmiddels ben ik een volleerd snowboarder en weet ik wat ik doe. Niks leuker dan om half 9 de berg op te gaan. De hele dag in de sneeuw spelen om rond 4 uur ergens in het dorp, buiten op een terras gevuld met kachels en leuke mensen, een pitcher Kokanee te nuttigen!
Toch heeft dat snowboarden me heel wat ellende gekost. De eerste twee weken waren erg demotiverend. Spierpijn op plekken waar ik niet eens wist dat ik spieren had en een blauwe kont waar Smurfin wild van zou worden. Maar oefening baart kunst en inmiddels kan ik snowboarden, bochten maken en heb ik mijn eerste zwarte piste gedaan. Terwijl om mij heen de nodige mensen rondlopen met gebroken polsen of mitella’s die nodig zijn voor uit de kom geschoten schouders ben ik nog altijd schadevrij. Geluk is met de domme denk ik.
Maar de meeste mensen zijn niet gewond geraakt door het snowboarden. De meeste slachtoffers zijn op Staff Hill gevallen. Staffhousing is gevestigd net buiten Whistler. Om in het dorp te komen moet je een kleine piste aflopen. Bitch Hill noemen we het hier. En een Bitch is het. Gebroken polsen, gescheurde enkelbanden, een gebroken rug en een schedelbasisfractuur. Snowboarden is niet gevaarlijk. Naar het dorp gaan is pas gevaarlijk.
Niemand woont hier binnen. De sneeuw en de bergen trekken je gewoon naar buiten. Een dag niks doen is een dag verspeelt hier in Whistler. En niks doen, dat kon ik goed. Als Officieus Wereldkampioen Bankhangen was het leven in Whistler erg wennen. De dagen vliegen hier voorbij. Een ochtendmens ben ik nog steeds niet maar met elke dag 6 wekkers kom ik op vrije dagen zelfs voor 9en mijn bed uit. Het is goed dat het seizoen is begonnen. Want mijn credit & debitcard kreunden de eerste weken van ellende. Eindelijk komt er geld binnen want er kan gewerkt worden. En wat een verschil met het werken op Schiphol. De ongeduldige, chagrijnige en zeurende gasten van daar, bestaan hier helemaal niet. Zelden zoveel vriendelijkheid gezien als hier in Whistler. Niemand doet moeilijk of raar. En iedereen is vriendelijk en oprecht geïnteresseerd. Geen wonder dat veel mensen hier nooit meer weg gaan.
Al ben is als Nederlander wel zwaar in de minderheid. De ’no worries’, ’mate’ & ’G-day’ vliegen je hier om de oren. Whistler wordt ook wel Whistralia genoemd. Dit door de grote hoeveelheid Australiërs die hier zijn. Australiers krijgen in tegenstelling tot Europeanen gelijk een tweejarig visum en mogen deze 2 keer verlengen. Maar geen kwaad woord over Australiërs. Erg vriendelijk en altijd in voor een feestje. Enig nadeel is dat ze naar mate de avond vordert steeds moeilijker te verstaan zijn. Op Engels lijkt het dan allang niet meer.
Nu vijf weken wonend in Whistler mag ik wel concluderen dat dit de mooiste plek op aarde is. Hoe veel ik ook van de zon hou en kan genieten van strand en cocktails, ben ik me inmiddels Canadees gaan voelen. Elke dag (verse) sneeuw, aardige mensen en gezelligheid. Het leven is hier top. Nu alleen nog mijn vrienden, familie & Sophie laten invliegen en ik ga hier nooit meer weg. Gelukkig bestaat er Whatsapp & Skype. Dat maakt het allemaal iets makkelijker. Ondanks dat ik precies 7595,95 km van huis ben kon ik meegenieten met pakjesavond in Nederland. Prima uitvinding dat Skype.
Kerst is inmiddels in Whistler gearriveerd! En kerst is hier het feest van het jaar. Zelden zoveel kerstbomen, lichtjes en kerstmannen gezien op 1 vierkante kilometer als in Whistler. Geen gourmette dit jaar maar een heuse kalkoen. Snowboarden, veel eten & een witte kerst! December zoals December moet zijn.
En voor nu, ijshockey kijken. Want dat doet een echte Canadees.
Albert
-
15 December 2013 - 11:14
Sjoerd Hoekstra:
Goed bezig Shorty! Uiteindelijk went alles :) als je ooit nog terug komt zul je lachen om het KNMI die een horrorwinter aankondigen ;) -
15 December 2013 - 12:35
Niels:
Ha Albert, mooi verhaal weer! De tijd vliegt inderdaad voorbij dus geniet er maar goed van! Een wonder trouwens dat je niks gebroken hebt haha. Take care. -
15 December 2013 - 12:38
Tante Hillie En Oom Bart:
Geweldig Albert, wat een mooi verhaal, geniet lekker.
En wij wensen je een goede Kerst.
Oom Bart en Tante Hillie -
15 December 2013 - 14:47
Cas:
Grappig verhaal weer heb je geschreven.
Zo leuk om te lezen.
Hele fijne feestdagen.
X cas -
15 December 2013 - 20:57
Sophie:
eerst vond ik het wel jammer dat je niks brak , want dan kon je weer naar huis komen!
Nu mag je niks meer breken haha!
de tijd vliegt voorbij, gelukkig maar!
mag van mij nog ietsje harder gaan hoor ;) !
kusjes -
15 December 2013 - 21:23
Jos, Nienke En Lauren:
Hoi hoi,
Mooi verhaal weer geschreven, met genoegen hebben we het gelezen en aan Lauren hebben we het voorgelezen.
Volgend jaar doen we sinterklaas dubbel en dwars over.
En niks breken hoor!
Liefs, Jos, nien en Lauren -
16 December 2013 - 07:05
Jitske:
hoi albert
wat weer een mooi verhaal. zo te lezen kom je niet weer naar nederland als je sophie bij je mag hebben daar. maar nog een paar maanden wachten en ze komt naar je toe. je ouders zien er ook al naar uit om naar je toe te komen. we wensen jouw daar nog een mooie tijd en blijven je verhalen volgen. breek niks want anders krijg je ruzie met de mensen die naar je toe zullen komen om te zien hoe je daar woont.
we wensen jouw daar goede feestdagen toe en wachten op het volgende verhaal van je
groetjes uit een koud voor ons gevoel sint jut. -
16 December 2013 - 13:41
Beppe:
Hallo Albert
Wat een belevenis, zo te lezen zien we jou echt niet voor zomer 2014 terug.
En wat het snob boarding aanbelangt ga je straks net als Arie, zwierend op een plank over straat , denk ik Geniet van al deze fijne dingen ,en laat ons door je gezellige verhalen meegenieten.
Liefs Beppe -
16 December 2013 - 18:58
Tiety:
He hallo,
Moet je nu helemaal naar Canada om er achter te komen dat je een echte Fries bent? ;)
fin dat het snowboarden zo goed gaat. Niets breken hoor! Want we zijn gewoon super nieuwsgierig om zelf te zien hoe mooi het daar is.
Nog lekker genieten.
Liefs van mem -
19 December 2013 - 19:54
Vincent, Janneke, Sybrich & Jinthe:
Hoi Albert,
Leuk verhaal weer om te lezen en fijne feestdagen in de kou.
Gr. Fam. Buisman -
29 December 2013 - 20:46
Ruben:
Shorty! Mooi verhaal! Tof om te horen dat het boarden goed gaat! Zal het in febr ook ervaren:)
Mooi leventje daar. Al pLannen met oudjaarsdag?? -
01 Januari 2014 - 11:50
Jozien:
Hoi Albert, Gelukkig nieuwjaar vanuit een
grijs Sneek. We kijken uit naar je volgende verslag. Hartelijke groet ook van Robert
-
04 Januari 2014 - 23:20
Sophie:
we want more! we want more! -
17 Januari 2014 - 13:03
Sietske Krikke:
Hoi Albert!
Ik heb met heel veel plezier je verhaal gelezen! Spierpijn, blauwe kont en knieën klinken mij erg herkenbaar van toen ik mijn snowboard lessen had. Maar... ook herkenbaar dat je er zo van geniet. Het is verslavend! En dan zit jij ook nog eens op een van de mooiste pistes ter wereld. Je doet het wel gelijk goed ;)
En geweldig he die Australiërs!? Wat een heerlijke mensen zijn dat! Zo sociaal. Al zijn ze soms wat lastig te volgen inderdaad. Ik blijf jouw volgen in ieder geval. Gelukkig schrijf jij niet op zn Fries. Want dan ben jij voor mij ook lastig te volgen hoor ;) GENIET!!!!
kus Siets
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
